Het was op vrijdag 23 juli dat een langs denderende trein de heer Heiko van Midloo meezoog. Iemand van de vrijwillige brandweer knielde bij hem en hield zijn hand vast tot de traumahelikopter kwam. In de helikopter werd hij in slaap gebracht en in het ziekenhuis in Nijmegen is de heer Van Midloo aan zijn verwondingen overleden.
Veel dorpsgenoten zagen het ongeluk gebeuren. Voor hen is dit beeld een traumatische gebeurtenis. Voor verwerking daarvan is tijd maar ook hulp nodig. Dit tragische ongeluk dompelde het dorp in rouw. We waren verbijsterd, aangeslagen en ook boos. Dit had niet gehoeven, als de politiek al sinds 1993 plannen maakt voor een ondertunneling. Vervolgens werd er in het dorp een petitie gestart. De media hadden vrijdag veel belangstelling, belangstelling die op zaterdag al weer wegebde. Om die aandacht vast te houden om vooral tot een snellere bouw van de tunnel te komen werden plannen gesmeed om de treinen kort te blokkeren.
Na ruggespraak met allerlei bevoegde instanties en onderling overleg met veel betrokken dorpsbewoners is besloten daarvan af te zien en de weg van de mildheid en liefde te bewandelen. Er werd besloten tot een stille tocht en wake, de familie, de inwoners en directie van Het Schild konden zich hierin vinden en zegden toe aanwezig te zijn. Ook werd dit initiatief gesteund door de burgemeester, politiek, politie en vrijwillige brandweer. Dit bleek uiteindelijk een heel goede keuze. Wat bleek; ook de media gaven de stille tocht, maar vooral de gevaarlijke spoorwegovergang heel veel aandacht. Niet de bedoeling van de organisatie, maar wel effectief.
De stille tocht en wake dinsdag jl. was indrukwekkend en troostend. Ook het gebed en de woorden namens de familie dat wij mogen leven en genieten, waren een hart onder de riem van alle aanwezigen. De gezichten van de inwoners van het Schild die samen met de familie de stoet openden, straalden kracht en verdriet uit. Wat hebben deze mensen in de afgelopen jaren veel meegemaakt. De Corona golven met bijbehorende lockdown, de verschillende slachtoffers in hun midden deed een groot beroep op hun veerkracht. Dit ongeluk met de trein is voor de slechtziende en blinde inwoners heftig. De kwetsbaarheid van de overgang werd daarmee extra voelbaar. Nu mogen we rouwen, maar ook daadkracht tonen.
Het is aan ons, Dorpsbelang Wolfheze, inwoners van Wolfheze, en aan de politiek om de besprekingen rond de ondertunneling voortvarend op te pakken. We hoorden meermaals uitspreken, dat de financiën geregeld zijn. In het vervolg traject krijgt de inspraak van bewoners aandacht. Aan ons de vraag om onze ego’s ondergeschikt te maken aan de snelheid en veiligheid van de vervroegde uitvoering. We hebben goede hoop dat dit gaat lukken; de onlangs gehouden jaarvergadering toonde al dat ons dorp inmiddels een instroom van een aantal zeer gemotiveerde en positieve inwoners rijker is geworden. Laten we samen sterk staan en laten zien dat we een bijzonder dorp zijn.
Tot het moment dat de ondertunneling een feit is, wil Dorpsbelang er sterk voor pleiten om de huidige onderdoorgang te voorzien van een traplift, zodat ook de kwetsbare inwoners veilig het spoor kunnen oversteken. Laat dit grote prioriteit krijgen, zodat volgende slachtoffers voorkomen kunnen worden.
